باهمه عطف دامنت ایدم از صبا عجب

گز گذر تو خاک را مشک ختن نمی کنی

چون زنسیم میشودزلف بنفشه پر شکن

وه که دلم چه یاد از ان عهد شکن نمی کند

دل به امید روی اوهمدم جان نمیشود

جان بهوای کو او خدمت جان نمی کند

ساقی سیم ساق من گر همه درد میدهد

کیست که تن چو جام می جمله دهن نمیشود

دست خوش جفا نکن اب رخمکه فیض ابر

بی مدد سرشک من در عدن نمیشود

کشته غمزه توشد حافظ نا شنیده پند

تیغ سزاست هر کرادرد سخن نمیکند

سروچمان من چرا میل چمن نمی کند

همدم گل نمیشود یاد سمن نمی کند

دی گله زطره اش کردم وازسر فسوس

گفت که این سیاه کج گوش بمن نمی کند

دانش با تن اسایی بدست نمی اید                                                               مال از بخشش کاهش می یابد وعلم از بخشش فزونی پذیرد                              دانشی که ترا اصلاح نکند گمراهی است                                                        دانشمند ان کسی است که ازیاد دادن ویاد گرفتن سیر نشود                              هر کس سخنی مرا بیاموزد مرا بنده خود کرده است                                          بزرگترین گنج دانش است                                          امام علی علیه السلام

محترم شمارید کسی را که از او علم می اموزید             حضرت محمد  ص            سود مند ترین دانش انست که به ان رفتار شود                                                علم ودانش زینت اغنیا وثروت فقراست                                                           دانشمند تر از همه کسی است که از دانش دیگران به دانش خود بیفزاید               علم را بیا موزید حتی اگردر چین باشد